Doğumgünüsü.

Kusurlarımı seviyorum.Darılınca suratımı asmayı,canım sıkıldığında sebepsizce bağırmayı,kıskançlık krizlerimi,normal olmamayı seviyorum.Sadece canımın istediği şeyleri yapmayı,yalnızlığımı,bazen düşünmediklerimi birden söylemeyi,bazen herşeyi yüzüme gözüme bulaştırmayı.Öfkelerimi,kızınca küsmeyi,heyecanlarımı.Deliler gibi gülmeyi..Benden iyi olduklarını düşündüklerimi -ki yok-  :) Ukalalığımı,vazgeçislerimi,karakterimi,bazılarını haketmediği halde sevmeyi,içimdeki çocuğu,beni seviyorum.İyi ki varım.İyi ki ben benim! Ve iyi ki doğdum :)

Vize=Bol Kahve+Uykusuzluk.

Çok mu çok oldum? Çok mu boş bıraktım burayı ben?
I'm sorry. I'm really really sorry anacım ya valla bak.
Uzak kaldım. Uzak kaldığım  zaman boyunca içim içimi yedi.Giremiyorum da. Girsem de  hop pat şak birşey oluyor anında geri çıkıyorum. Bakamadım buraya.
Vizelerim var benim. Böyle dıdının dıdısını soran hocalarım var.Vize haftası gelince  otomatik olarak beyin patlatma dönemine girdik resmen.
Üst sınıflardan geçen senenin sorularını ve notlarını,hocalardan ipucu alabilmek için bir taraflarımızı yırtıyoruz.
Ders notu,çalışma kağıtları,kalemler her yerde. Önüm arkam sağım solum çaprazım istila edildi nefes alamayacak duruma geldim.
Şu bir hafta boyunca sanırım uykuya aşık olan ben hatta uykuyla gayet ciddi düşünen ben sadece 1-2 saat uyuyabileceğim.Hatta onu bile yaparsam nimetten sayacağım o minnacık zamanı.
Aramıza kara kediler giriyor büyük aşkım!
Ulan bende Polly isem vizelerden sonra 2 gün boyunca yataktan çıkmayacağım. Pofuduk pofuduk giyineceğim birde sıcacık yatağımla başbaşa takılacağım!
Zincirleyeceğim kendimi. Hatta uyku ilacı içip günlerce uyuyacağım.
Şuan  ayaktayım ayakta olmasına ama sadece 25 dakikalık bir göz dinlendirme ile yazıyorum bunları.
Saçmalarsam affola yani!
Uykusuzluk vize haftasının ana teması olunca yan tema ve yardımcı karakter olarak araya kahve giriyor.Kahveyi çok çok çok çok çok seven biriyim.Her gün mutlaka kahve içerim,içmesem duramam ama el insaf  böğüreceğim artık kahve görmek istemiyorum!
En nefret ettiğim şey haline geldi resmen şu bir haftada.Ayakta durabilmek,sınava yetişebilmek,sınavda uyumamak için günde 4 kahve içilir mi salak ben!
Her gün düzenli olarak yaptım bunu sırf uyumayıp çalışayım diye. Allah benim belamı vermiş de ben farkında değilim.
Neyse ki sadece ve sadece 2 sınavım kaldı. Ama en önemlileri! AKTS'si en yüksek olan derslerim. Geçme notu da 65 olunca  sıkıyorsa çalışma tabi.
2 gün sonra  eski şeker Polly'niz olarak geri geleceğim. Depresyonun dibini gördüm bu hafta. Herkes de bir vize telaşı,vize umutsuzluğu,sitemler olunca otomatikmen  bari ben neşeleneyim dedim.
Sadece 2 gün diyorum.Sabır diyorum kendime. Bitti bitiyor az kaldı.
Ruh halim bu hafta böyle anlatacak söyleyecek pek birşeyim yok hayalet gibiyim çünkü.
E o zaman bir sonraki postta görüşelim mi ??
Sizi seviyorum!

-Ah bu arada izleyici sayısında bir artış mı olmuş sanki??? :) Gördüm sizi. Görmedim sanmayın.Dikkatimi ilk siz çektiniz. Hoşgeldiniz diyoruum :)

xoxo

O Biiiiiiiiiiiir.....

Mavi Jeans favori markalarımdan biridir benim. Hatta Kıvanç Tatlıtuğ'u kampanya yüzü seçtiği ve tüm mağazalarını onun afişleriyle donattığı zamandan sonra daha bir favorim olan markadır.
Oradan aldığım hiçbir şey için pişman değilim. Yine olsa yine yaparım!
Zamanında az saymadım paracıklarımı.

Ve yine tam olarak bugün mağazadan içeri girerken gördüğüm şeyle gözlerim faltaşı gibi açıldı. Hatta ufak çaplı bir küfür bile savurmuş olabilirim. Ulan Francisco Lachowski afişleri vardı! (Bu arada yandaki fotoğraf çekim öncesi hazırlıklardan sanırım).
Yuh dedim kendime.Gündemden böylesi nasıl uzak kalmıştım.
Bön bön afişlere bakıp durdum tabi
.Ay hele birde  Mavi'nin sorduğu bir soruyu cevaplayan bir hayranla buluştuğunu öğrenince içime bir hüzün çöktü ki...Lanet ettim kendime.
Ben olmalıydım o! O şanslı yelloz yada veled ben olmalıydııım yahu!

Böyle Francisco'mun yanaklarını kangren edene kadar sıkacaktım ya da o beni gördüğü ilk anda "Dış görünüşün ne önemi var ben buldum aşkımı" deyip beni kaçıracaktı sonra biz Paris'te evlenecek mutlu mesut yaşayacaktık. Tabi o modelliği bırakacaktı bende nihahaha modunda dolanacaktım. Elalemin yellozlarının kocama bakıp bakıp iç çekmelerini istemem yani üzgünüm.

Francisco Lachowski benim şu zamana kadar gördüğüm  felaket sempatik ,yakışıklı varlık.
Kendisi yanılmıyorsam 92 yada 91 doğumlu.Yani yaşlarımız hemen hemen aynı bir mani yok aramızda aşkım.
Brezilyalı.Ben zaten Brezilya'yı da çok severim tatillerde hep giderik senlen olma mııı  :(
Böyle insanın gördükçe bağrına basıp "Yivruuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuum" diyesi,"Bu da insan mı yaaa" diye sövesi geliyor.Baktıkça bakası geliyor insanın.Uyuşturucu gibi.Bağımlısı olunur yani.

Afişin önünde bön bön öyle uzun zaman dikilmişim ki görevlinin biri gelip beni dünyaya döndürdü.
"Buyrun nasıl yardımcı olabilirim?"
"Ben bir Francisco Lachowski istiyorum.Verebilecek misiniz ki?"
Evet bunu cidden söyledim.Yanımdaki arkadaşımın gözlerini büyütüp kahkaha atmasının ardından bunu söylediğimin farkına vardım ne yazık ki.
Kendi kendime çemkirmeye başladım sonra. Arkadaşım kurtardı Allahtan, bakınıyoruz öyle imajı çizerek..

Ben bakınıyorum bakınmasına ama aklım acaba bu afişlerden birini kaçırabilir miyim ki diye tilki tilki planlarla meşgul..
Bir güzel alışverişimi yaptım kasaya yöneldim ki bana "Çok şanslısın sen Polly mübarek insansın valla" dedirten birini gördüm.
-Ne yazık ki sanılan kişi değil.Olsaydı keşke.Böyle bayılmış numarası yapmama gerek bile kalmazdı..Gerçekten bayılırdım.Ayılınca gördüğüm yüz o olurdu filan böyle...Ehem neyse-
Buradaki bir alışveriş merkezinde yine Mavi Jeans'te mağaza şefliği yapan arkadaşım çarşı şubesine geçmiş ve bana sırıtmakla meşgul..
Yeminle Allah'ın sevdiği kulum ben.Valla.
Kaç aydır da görüşmüyoruz ya öyle ayaküstü gayet güzel bir sohbet ettik falan filan derken asıl niyetimi belli ettim.Yüzsüzlük foreveeeeeer.
"Erhan bana bak bu afişlerden size çok gelmiştir değiştirip değiştirip sunarsınız siz millete kesin.Nereye sakladıysanız çabuk getir bana bir kaç tanesini.Seni varya yemin ederim gebertirim getirmezsen.Yüzümü göremezsin.Valla Ayça'yı ayarlamam sana!Ama getirirsen valla söz veriyorum yemek ayarlarım hihihihihi" dedim. Erhan kahkahayı patlatıp demesin mi "Bende ne zaman söyleyeceksin diye bekliyordum"
İşi şakaya vurup abarta abarta da tehdit etmiştim çocuğu.Aslında vermeyeceğini bildiğimden yapmıştım. Ama depodan Mavi poşeti içinde posteri getirmesin mi bana! Gözüm döndü bir an..Oha dedim. Hiç beklemediğim -tamam belki umudum vardı- birşeydi yaptığı...
"Seni varya seviyorum abiciiik yaa" diye boynuna atladım. "Vıcık vıcık of Polly dur allasen"
Gözüm dönmüştü bir kere.O sevinçle bir posta daha birşeyler alıp arkadaşımın müşteri vizyonunu geliştiriverdim.Sayemde umarım accıııık fark işlerler maaşına.
Ben resimde gördüğünüz sevimlilik abidesi kadar tatlı gülemiyorum ama en az  o kadar mutlu bir gülümsemeyle ayrıldım oradan.
Çok sevindirik oldum.
Yere göğe sığamıyoruum.

-Bu arada siz de farkettiniz mi bilmiyorum ama ilk resimde fazlasıyla Çağatay Ulusoy'u andırıyordu. Ya da ben benzettim.Peh.Çağatay Ulusoy halt etmiş Francisco yanında. Onda bu sevimlilik yok.Kazulet gibi adam. Zaten hiç sevmem Çağatay Ulusoy'u da.
.
-Diyeceksiniz ki bu kız sapık mı hep çıplak fotoğraflarıyla koymuş çocuğu. Gözünüz azıcık bayram etsin diye yaptım valla bak.Böylesi bulunmaz Türkiye'de. Sırf sizi düşündüğüm için bayram şekeri tadında giflerini yükledim.

Senin o başındaki seni ibibiğe döndüren tuhaf şey olıyım Franciscoooooo! Haiiiyy tipe bak.
Allahım sen biliyosun konuyu. Amin.Amin amin.


Daha fazla sapıklaşmadan gidiyorum.Görüşürüz sonra. :*

Para Vercen mi Abla?

Benim için bayram demek tıka basa tatlı yiyebileceğim(şekerpare olursa çok minnettar kalıyorum) ve sarmalara dadanacağım günler topluluğu demek.Önüme tencereyle sarma koysan "Daha yok mu bu kadar mı yaptınıız tüüü" diyecek kadar gözüm döner.Tatlı krizine girerim. Sonra da "Oha şiştim ya nasıl vercem bu kiloyu ben?" derim.Bir gün sonra o da geçer.
"Can boğazdan gelir" diye çok sevdiğim bir atasözü vardır.İşte herşey bu atasözünü öğrendiğim güne dayanıyor.Ben o yüzden böylesine şiştim.Homini gırtlak yersem bu olur -.-
Ben öyle bayram ziyaretlerini de pek seven bir insan değilim.Hiç hoşlanmam hatta.Ama söz konusu gidilecek yer benden büyük biriyse el pençe divan şeker kız candy bakışlarım eşliğinde gidiveriyorum.
Dedem ve babaannem vefat ettiği için gidilecek tek büyük anneannem oluyor.Onu da öyle severim ki anlatamam.Hatta onda kalmayı çok çok çok seviyorum.
Ama diğerlerine gelince sıra işte hala amca dıdının dıdısııııı filan falan öyle bir kasıyorum ki kendimi böyle zamanlar o yediğim güzelim tatlı ve o serçe parmak sarmalar bile benle konuşur duruma geliyor.Ve genellikle bizimkilerin eşliğinde gittiğimde söylenen -bizzat bana söylenen- şeyler şunlar:
-Uzamışsın sen. ( 1.70lik boyum var ayıptır söylemesi.)
-Zayıflamışsın sen.(Senin o yanaklarını sıkıveririm la ben oyy cınım yaaaa )
-Kilo almışsın sen. (Pis cadı.Sen beni hiç sevmezsin zaten.Sende buruşmuşsun ben sana birşey dedim mi ha dedim mi???!!!! )
-Büyümüş,kocaman olmuş. ( Saksı değilim ben ^^ :) )
-Okul nasıl gidiyor? (Bayramın klasikleşen ve insanların beni görünce akıllara gelen ilk sorusu )
-Sevgilin var mı ? (Bir diğer çetrefilli soru.Yok anacım yok.)
-Ehehe sen sevgili yapmışsındır.(Asla inandıramazsın.Bir tarafını da yırtsan inanmazlar.Onlardan sakladığını düşünürler)
-Saçlar uzamış. (Ehe yerim laa ^^ )
-Aman da kimler gelmiş. ( Ayyyyiii ben geldiiim diye asla cevap vermediğim soru.Söylendiği an  nereye düştük la biz der gibi bakarım)
-Baklavanı bitirsene,çok güzel. (2. tabak tatlıyı verirken....ben kendimden geçiyorum o sıralar..Öyle büyük bir baklava dilimi olamaaz lan!)
-Onun çocuğu nereyi kazanmış? ( Ta-taaaaaaaaa.Kıyaslama zamanı.Ama benim bölümüm diğerlerini döver ehehe )
Siyasi konular. (Bööööööö.)
Çay. ( İllallah dedirtir)
İyi akşamlar,tekrar iyi bayramlar.(Yaşasın lan eve gidiyoruuuuuz duygusu.)
Görüşürüz,hoşçakalın. ( Bir dahaki bayrama kadar asla görüşülmedi)
Hiç sekmez bunlar.Sürekli farklı kişiler tarafından söylenirler ve adamda dejavunun böylesiniii.......... dedirtirler.

Gelelim diğer konuyaa...Bize gelen misafirler.Hah işte.Saç baş yoldururlar adama.
Amcamın bilmem nesi gelecekmişmiş.Eeee napalım gelsinler dediğimde annemin bana bir bakışı var ki sanırsın evde biriyle basmış.Kadının gözleri ateş saçıyordu mübarek.
Sevgili annem beni cici kız olmam için uyardıktan ve bana elbise giy elbiseee diye talimatları verdikten sonra sıkıyorsa hazırlanma Polly.
Neyse efenim geldiler bunlar..Anne baba ve 3 veled. Ayyiii çikolata almışlar la deyip kendi kendime hemen mutfağa götürdüm tabi annemin bakışları tepemdeyken.
El öpme merasimi filan sonrası..Veledin bir tanesi gelip elimi öpmesin mi?? Böyle şok oldum kaldım."Yavrucum napıyorsun sen çocuğummm deli misin nesin yaşım başım kaç benim lan bebee! " deyip saçını başını yolamadığımdan  "Ahahaha ne sevimli ya" demekte ve veledin saçlarını karıştırmakta buldum çareyi. O da anlamış mı bilmem damarıma basıveriyor illa. " Para vercen mi ablaaaa?" Gözüm seğirmeye falan başladı. Sen kimsin de sana para vereyim sevimsiz yaratık seni! Pis bücür. Canavar! Gelmişsin 13 yaşına hala para istiyor edepsiz!  "Canım yaa"  Dişlerimin arasından çıkan tek söylediğim şey bu oldu. Annemin kaş gözüyle birlikte cüzdanımı alıp da para vermek mecburi görev olmuştu artık.

"Bozuk para versem amma dumura uğrar dur la veriyiiiiim" diye düşünürken  yine anneciğimin gözleriyle karşılaştım. Gitti 10 tl. En çok ona üzüldüm. Çocuk baktı baktı baktı. Sonra paraya baktı. "Bu kadar mı?" dedi.  Çektim kenara. "Bana bak veled sus.Görüp görebileceğin en büyük bayram harçlığı o senin.Bozuk para vermediğime şükret" dedim. Çocuk gülümsedi. Bende  hahahah zaaaafer der gibi bir ifade takındım yüzüme.Annem köşedeki koltukta gülmemek için kendini zor tutuyordu.
Sonra işte efenim bir koyu sohbettir aldı gitti. Servis yapma derdiydi şuydu buydu. Ve evet yine ben yaptım servisi. Ki nefret ederiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmm! Zar zor ve kazasız belasız  servisleri yaptım ama çok becerikliyim.
Sonra başladı bbir çay muhabbeti.Ve yukarda yazdıklarımın aynısı çay muhabbeti esnasında yine tekrarrrrrr tekrarrrr tekrarrrrr söylendi durdu.
Bir köşede saksı gibi durduğumu farkettim sonra. Zar zor dayanmışım gerisine karışmam diye düşünüyordum. Siz gitmezseniz ben giderim la bakışı attım hepsine. Ama dile döktüklerim şeker bir gülümsemeyle "İzninizle benim ders çalışmam gerek.Bayramın hemen ardından vizeler var da...Kusura bakmayın noluur"  oldu.
Odaya kaçtığımda kendi kendime gülmeye başladım. Deli miyim neyim anlamadım gitti. Hoff çok zor şu misafir ağırlama falan.Özellikle bayramda çekilmez dert.
Ama sizi seve seve ağırlayabilirim.Buyrun gelin söz veriyorum bunların hiç birini yapmayacağım. :*
Öptüüüm :*

Uçarım Sevinçten..

Size birinden bahsetmek istiyorum.Benim için oldukça önemli biri."Öyle uzaktaan uzaaktan hiç yorulmaaadann" denen,uzak mesafe aşklarını kaldırıp atın bir tarafa.Bu uzak mesafe dostluğu.
Yaklaşık 3 yılır tanıyorum onu.Ama beni böylesi güldürebilene rastlamadım.Kilometreler yok bizim aramızda.Sürekli dipdibeymişiz gibi zaten.
Birbirimize sürekli sataşırız.Kahkahalarımız,üzüntülerimiz,sinirlerimiz,hatta triplerimiz bile çok benzer birbirine.Öyle büyük bir kavgamız hiç olmadı.Vurup kırmadık da.
Çevrimdışı oluruz yada surat asarız genelde. Ki o hallerimiz bile yerlere yatırır adamı.
Gece bloguna baktığımda gördüm.Asla yapmadığı birşeyi yapmıştı.Benim için.Ben böyle birşey söylemememe rağmen.
Tuhaf hissettim.Çok ama çok sevindim.32 diş gülümsüyordum.Böyle anlatılamaz birşeydi benim için.
Ve evet onun dediği gibi ara sıra yazdığımda ona birşeyler gönderir fikrini alırdım.Okurken çok eğlendiğini söyler bana blog açmam için baskı yapardı."Yok artık daha neler ahahahaa hayır ya" ile başladım."Bilmem ki?!" ile devam ettim."Ay tamam ya açarız nolucak " dedim dedim dediiim.
Ve hooppa! Buradayım.

Ve aslında ben hiç eğlenceli biri değilimdir.Komik olduğumu da hiç düşünmem bakmayın siz onun öyle söylediğine.Asıl o benden beter. Brütüslük yapma be Brütüs!
Yaşadığımız,yaşayacağımız herşey için...Teşekkürler Spot Işığını Arayan Kız.
(Evet ben onu gördüm.Telefonda konuştum.Fotoğraflarına baktım çatlayın bre! Siz meraktan çatlayadurun ben keyif kahvemi içip geleceğim.)
Az önce çok saygıdeğer blogumun ayarlarıyla oynarken -ki bana çok acayip zevk veriyor böyle absürd şekillere sokup sokup normale döndürüyorum- ve yine Spot Işığını Arayan Kız'ın benim için yaptığı şu şeker mi şeker bannerı yerleştirme çabalarındayken sosyal ağ profillerimden birinden (sosyal ağ deyince çok havalı oluyor falan ama bildiğiniz facebook yani abartacak birşey yok) bana "yorum gelmiş" dedi.
Durdum düşündüm.Yorum atacak kadar manyakmış demekki beni bile geçmiş yahu her kimse dedim.
Beklemediğim birşeydi.Tamam belki azıcık ego yapmış olabilirim.
Birazcık mı?  Evde  battaniyeyi boynuma bağlayıp superwomanım oğlum ben diyesim,çığlık çığlığa bağırasım bile geldi.Ama yapmadım.

"Ayyyiiiiiiiiii"

Sadece çığlık attım sevinçten. Tabi annemin odayı basması bir oldu.Yorum gelmiş ayy yerim ya la dedim. Ve annemin tepkisi "Uf salak bu kız" oldu. Anlayamadın sen beni zaten hiç! İki gram sevinecektim ben şurda onu bile çok gördü.
Beni böylesi sevinçten çıldırtan,deliye döndüren ilk yorumu attığı için Zombi'ye ne desem acaba?
Şimdi diyeceksiniz bu kız manyak mı sevindi alt tarafı yorum.. O yorum alt tarafı bir yorum değildi benim için.
İlk izlenimler her zaman önemlidir derdi dedem.
Bir kere sevdin mi zaten hep seversin ama  hoşuna gitmiyorsa sonuna kadar hoşuna gitmez bence.
Üstelik ben öyle düşüncelerini aktarmayı seven bir insan da olmadığım için ve blogu da tereddütle açınca böyle oluyor.
Hiç bir zaman insanlara kendimi sevdirmek gibi bir çabam olmadı.Çünkü ben asla onların olmamı istediği kız olmadım.
Her neyse..
Mutluyum huzurluyum.Ve sizleri seviyorum.

Ve bu arada unutmadan iyi bayramlar diliyorum hepinize. Sevdiklerinizle birlikte mutlu bir bayram geçirmeniz dileğiyle.
Öpüldünüzzz :)

İmdat Palyaço!

Şu yazıyı yazmak benim için en zor şeylerden biri. Hatta ve hatta o gifleri ekleyebilmem bile benim için ayrı bir beceri sayılabilir.Iyyy  baktıkça tüylerim diken diken oluyor ya.

En nefret ettiğim şeydir benim palyaçolar.O tuhaf ucubik yaratıkları sevimli bulanları da hiç anlamam zaten. Gördüğüm yerde gözlerimi büyütürüm korkuyla bakarım.

Çığlık atasım filan gelir hiç hoşlaşmam kendilerinden.

Bugün dolaşırken bir mağaza açılışına ve ne yazıkki palyaçolara denk geldim.Ki açılan mağaza da benim sevdiğim bir markaya aitti.Sevimli sevimli hareketleriyle ilgiyi üzerlerine çekmeye çalışıyorlardı.

Acilen oradan uzaklaşmalıyım bunların öğle yemeği olamam ben yavaaaş yavaş aradan süzüle süzüle çaktırma derken nasıl yaptıysam nasıl becerdiysem o aceleyle kendimi kaldırımda secdeye kapanmış buldum.Çaktırmadan demiştim di mi? Hıııııııııı hiç çaktırmadım.

O korkunun üzerine eyvah rezil olduuuumm paniği de eklenince- ki ben çok sakarımdır aynı zamanda- seyredin cümbüşü. Utanmasam ağlardım.

Amaan dedim banane gülen gülsün olamaz mı insanlık hali yani nolmuş ki diye kendimi teselli edip cool bir havaya bürünüp zengin kalkışı yapayım dedim. Allah beni kahretmesin! Kalkmaz olaydım! Hatta japon yapıştırıcısıyla yapıştırılsaydım da kalmasaydım! Gözüm kör olmasın!! 

Kalktığımda dibime girmiş o canavarvari şeyi gördüm.

Gözlerim büyüdü,böyle dünya dönüyoooooooğrrr moduna girdim.O korkuyu tarif bile edemem size. Ama hiç beklemediğim birşey oldu. 

O ucubik yaratık baklava tadında bir sesle bana "İyi misiniz?" dedi. Benim gözler daha çok büyüdü..Cevap veremedim.Ama planlar yapıyorum kafamda "Çantayı indir kafasına kızım soran olursa bana saldırmaya kalktı canıma kastı var falan dersin" gibisinden.

Hiçbir şey olmamış gibi davranma mekanizmam devreye girdi ve ben kendime zor da olsa geldiğimde yaratığın maskesini çıkardığını farkettim. Az önce korkudan geberen ben umrumda değilmiş gibi davranıyorum..Hııı tabi kimi kandırıyorum?Hala ödüm patlıyor! 

Tekrar baktığımda farkettim aman yarabbi o ne öyle! Dışı seni içi beni yaktı yaratığın. O maskenin altından böyle Yunan tanrısı gibi bir çocuk çıkmasın mı! Saçlar hafif kıvırcık,gözler yeşil... 

Çocuğu kolundan tutup yürü oğlum yürü evlenmeye gidiyoruz dememek için zor tuttum kendimi. 

Şöyle bir hayal ettim de hayali de güzel hani. Böyle evli mutlu çocukluuuuu takılırdık Demet Akalın ablamızın da dediği gibi. 

Ben böyle absürd düşüncelerimdeyken o konuşuyor ama böyle ağır çekimden alıyorlar sanki konuşmasını. 

"Gerçekten iyi misin?Kötü düştün?Merak ettim." dedi.

 Ay sen merak edeceksen ben hep düşerim canım yaaaa diyemedim tabi.

Zaten rezil olmuşum bir de çocuk sapık sanmasın.

"İyiyim teşekkürler" diye birşeyler gevelemiş olabilirim emin değilim.

Ben o sırada düşünemiyordum,gözlerim fazla meşguldü.

"Sana yaklaşınca çok kötü oldun yardım edecektim sadece" dedi.Al işte al,al sana rezillik açıkla durumu hadi açıkla! 

"Şey...Palyaçolardan pek haz etmem" diyebildim. O ise öyle bir güldü ki sanırsın  dünya durdu  herkes gitti kayboldu ortadan bir ikimiz kaldık.

"Imm anlıyorum" dedi ama gülmemek için kendini zor tuttuğu belli oluyordu.Bende rahatlayıp gülmeye başlayınca daha çok güldü.

En son kendini tanıttı falan filan.

Bende laf olsun torba dolsun diyerekten muhabbeti kurdum ama  hala elinde tuttuğu maskede gözüm. Canlanıp korkutacakmış sanki böyle ıy!

Orada yeterince rezil olduğumun ve fazlaca oyalandığımın farkına varıp mağazayı dolaştım ve çaktırmadan gittim. 

Belki bir aşk masalının başlangıcı olabilirdi olanlar bunu şuan anladım.Salak kafam! 

Hoşçakal Yunan tanrısı!Hoşçakal lanet olası palyaçonun içindeki cevher! Belkii.. Birgün... Dırırırııııım.

"Elbet birgün buluşacaaaağız bu böyle yarııııım kalmayacaaak"

Kendimi jiletlemeye gidiyorum,geleceğim. 

Cehenneme Düşmüşümde Ruhum Duymamış.

Kendimi cehenneme düşmüş gibi hissediyorum.Hatta o kampüste geçirdiğim saatler aklıma geldiğinde "Nereye geldim lan ben??!" deyip sudan çıkmış balık gibi de görünüyor olabilirim.
Adamın aklına üniversite deyince cool insanlar,gitar çalan maximum derece yakışıklı sempatik çocuklar,birlikte gidilen cafeler,kurulan dostluklar işte organizyondu şuydu buydu geliyor.
Benim aklıma gelen görüntüler ise genelde birbirine normal bir derslikteyken kağıt fırlatan liseli bebeler.                               
Olum neyin kafası bu ya diyemediğimden şöyle ağızlarının ortasınada iki tane geçiremiyorum tabi.
Zaten o cüsselerle ben onlara değilde onlar bana geçirir şöyle bi gözlerimin önünden tüm hayatım geçer,beyaz bir ışık görünür falan fistan.

Korkuyorum o çocuklardan dersteyken not yazıp atacaklar ya da  silgi fırlatacaklar bana diye. Onlar liseli ergen tavırlarına devam ettikçe ben onlara "gerzek" dercesine baktığımdan ve bir gün onların olduğu bir ortamda  yanlışlıkla(!) böylesi şeylere olan tutumumu belli ettikten sonra  baktım bunlarda bir sus pus haller oldu.
Dedim bunlar anladı herhalde seninle ilgili hunharca planlar yapıyorlar tüy sen en iyisi ama umduğum gibi olmadı tabi. Davranışları düzeldi. Onlar düzelince bende otomatikmen insanmış gibi davranmaya başladım.

 Hadi onları geçtim, ikoncanlar grubu var ki ahh o gruba özellikle değinmem gerek.Ben her sabah  sıcacık yatağımdan zar zor kalkarken ve kendimi zincirleme isteğimi zor durdururken bu ablalarımız sabahın sekizinde kendilerini bir pudraya gömmeler,böyle sanki tonlarca rimelin hepsini yamamışlar gibi ağır ve iğrenç duran kirpikleri,geçiş rengi rujları ve ayrılmaz parçaları olan platform topukları ile
vazgeçilmezlerim arasındalar.Sanırsın Oxford'da okuyor,yine aynı adı taşıyan caddeden alışveriş yapıp Starbucks'tan kahvelerini yudumluyorlar. Gittiğin yer  alt tarafı Kampüspark Cafe gittiğin yer alt tarafı Fethiye Caddesi allahın paçozuuu!

Kazık yutmuş gibi ağızlarını yamulta yamulta konuşmalarından hiç bahsetmiyorum bile zaten siz  ben anlatmaya başlarken böyle olacaklarını tahmin etmişsinizdir.Konuştukları zaman elime ne geçerse onlara fırlatmak ıslak odunla kovalamak filan istiyorum.Hayalini bile kurduğum söylenebilir tabi.
Elimden gelse hani utanmasam ben pijamalarımla gideceğim okula.İticisiniz abi kabul edin bence.

Bir grup daha insan var ki bu insanlar bana  daha çok uzaylıymışım gibi bakıyorlar.Ah pardon bana değil kitaplarıma ve kitaplara olan bağlılığıma.Ortamda kitaplarla ilgili bir konuşma geçtiğinde kendimi tutamayışım ve geniş bir kitaplığım olması onlara "vay anasını" falan mı dedirtiyor nedir anlamadım ki???
 Kitap okumayan insanları sevmem zaten ben. Kendilerini absürd televizyon dizilerine,asla onların olmayacak şeylere adamış insanlar onlar bence."Boş" geliyorlar yani.
Kitapların yanı sıra sınıfta futbol muhabbetlerine dahil olan tek kız olmanın  dezavantajından bahsetmiyorumbile. Bu arada ben bir dişi kanaryayım;) Öyle çıt kırıldım bir kız da olmadığım için gayet doğal muhabbetlerine dahil oluyorum. Tabi ilk başta oldukça şaşırmışlar ve tuhaf bulmuşlardı bu durumu ama öylesine yorum yapan biri olmadığımı farkettiklerinde iyice benimsediler beni."İddia yapak mı?" diye yanıma geleni de yok değildi tabi :D

Bu kadar olumsuzluğun içinde olumlu karşılanacak şeyler yok mu?Olmaz mııııııııııı? Var tabiki. Diğerlerinin aksine fikirlerimin uyuştuğu,birlikte eğlenmekten keyif aldığım,ortak düşüncelere sahip birkaç kişiyle tanıştım hatta arkadaş olduk bile denebilir.
Bir tanesine "kayıp ruh ikizim" dediğimi çok iyi hatırlıyorum. Böylesi ortak noktalar çok az bulunur cinsten çünkü. Ve ev arkadaşım olmasını yada onun ev arkadaşı olmayı oldukça istiyorum. Ki evet olacağım da kesin kararımı verdim :)

Bu postu burada noktalayalım diyorum ne dersiniz? Belki size daha iyi haberlerle gelirim.
Görüşmek üzere sizi seviyorum :)

Asosyalliğin Dibini Gördüm.

Açtım Nil'den Depresyondayım'ı..Geçtim köşeme ,gömdüldüm minderlerimee..Aldım laptopu kucağıma yanımda bir dolu abur cuburla..Ki onlara annem ıvır zıvır der genelde.
Ohh miiiis

Depresyonda falan da değilim gerçi.Aldatılmadım da-olmayan herifle nasıl aldatılacaksam zaten? olur da aldatırsa ümüğünü sıkarım bu bir gerçek-
Neyse efeniiimmm.
Resmen kendimi eve hapsetmiş durumdayım.Odamdan çıkmak düşüncesini sadece tuvalete gitmek ve geri gelmek için kullandığımdan iyice muşmula suratlı evde kalmış karılara benzedim.Gerçi onlar bile dışarı çıkıp sosyalleşiyordur eminim.
Neden böyle olduğuma gelirsekk..Valla da bilmiyorum.
Ben ki sosyalliğin kitabını yazan insanım,susmak bilmeyen bir telefonum,mesaja boğulan sosyal ağ profillerim vardı zamanında. -1 hafta öncesine kadar-
Olum noldu lan size!

Ben de değil sorun tamamen sizde! Asılsız dedikodular mı yayıldı yoksa hakkımda? Ne dediler! Ne dedilerse yalan valla. Ben bu hallere düşecek kızmıydım yareppiii!
O film senin bu dizi benim içim dışım onlardaki aksiyonlar oldu. Ha bi de Eric'in adonis ve sixpacklerini görünce oluşan heyecan ve terlemeler..
Hayır yani evimizi uzaylı yaratıklar istila etse onlarla kanka olacak durumda hisediyorum kendimi. "ay bak gördünmü caroline sürtüğünün yaptığı şeyi adi kadınn piiiisss" diye saydırırken usturuplu şekilde,çekirdeğimi çitler onlara da ikram ederim filan.
Allahım nasıl böyle ezik bir insana dönüştüm ben?
Geçen gün arkadaşlar geldi "Hadi hazırlan seni almaya geldik,çıkıp dolaşalım biraz" diye...O an o  umutsuz ev kızı halimden çıkmak  öyle zor geldi ki anlatamam.
Hani bi an "prangalar vurun zincirleyin beni gitmiycemm bi yere anneeeeeeeee" diye çığırırken ki halim geldi gözümün önüne.Keşke dedim.
 Baktım bunlar benden cevap beklemek yerine davet filan beklemeden girmişler  "Hadi bekliyoruz" diye..
Bütün izlediğim korku ve aksiyon filmlerindeki cinayet,saldırı,komplo sahneleri falan geçmeye başladı gözümün önünden..
Düşlerimde saldırıyordum millete hunharca.
Böyle tekmeler atıyorum,kafalarını duvara sürtüp kıvılcım falan çıkarıyorum falan..
Allahım sen koru yarabbim! Valla hiç böyle şeyler düşünen biri değildim ben.

Ayaklarımı sürüye sürüye gittim hazırlandım.
Gezdik,yedik,içtik,dolaştık,sevgili muhabbetiydi ( aslında dedikodularını yaptık denebilir.yok bunu yapmış yok şunu söylemiş sevmiyor muymuş ilişkisi tad vermiyormuş artık...Kafa abi bu yaa! ) derken arkadaşıma 5 dakikada bir "Sıkıldım ben yaa ne zaman gideceğiz eve?" deyip durdum.
"Bak vallahi gidiyorum siz takılın bensiz" de cabası.

Demekki sadece 1 haftada  eğlencenin kızı olan ben  ev eşyası konumuna gelebiliyormuşuuum.
Allaaahım yarabbim valla kötülük yapmıycam bi daha söz veriyorum bak nolur sosyalliğimi geri ver bana!
Amin.
Amin deyin kafirler!

İlk Yazı Kabusu

Aylardır açmayı düşündüğüm blogu üşengeçliğim yüzünden erteleyip durdum. Sonunda açmış olmaktan büyük bir onur,kıvanç,sevinç ve bilumum bir sürü duygu duyuyorum. 
"Aferin sana açtın iyi halt ettin." diyen diğer beni susturaraktan ilk yazımı bir teşekkür yazısı ve kendini tanıtma fasılı haline getireyim dedim.
Sürekli olarak bugünü bekleyen, her konuşmamızda sürekli bana soru sorup işlerin nasıl gittiğini soran ve sanırım birçok denememi ona gönderdiğimde kahkahalara boğulan,isyeeeeanlarıma katlanabilen,sizin Queen E. olarak bildiğiniz ama benim canım ciğerim kan şekerim olan Spot Işığını Arayan Kız'a teşekkür ediyor başarılarının devamını diliyoruz. Iyy lise teşekkür belgesi gibi oldu. 

18 yaşındayım(çaktırmayın henüz olmadıııııımmm) ve ucubik yani en azından benim için öyle olan bir üniversitede okuyorum.
Değişik birşey yapmak istedim ve beni arkadaşlarımdan dinleyin dedim.Onların gerçek adlarını yazmıyorum elbette ama onlar biliyor ne dediklerini.
Bakalım kim ne demiş? -İnsanın kendisinden 3. tekil şahıs olarak bahsetmesi de bir tuhaf oluyormuş-

"-Kendin gibi bir blog açmalısın bence.Tamamen seni yansıtmalı.Böyle üşengeç,manyak,inatta keçileri geçmiş,lafını esirgemeyen,çoğu zaman saçı başı yolunası cadının teki olduğunu anlat.Nasıl deli dolu,nasıl mazoşist ve aynı zamanda narsist olduğunu da göster hadi koçum benim."  -Hain Arkadaş

Müdahale etmeden duramayacağım. Siz siz olun benim yaptığımı yapıp böyle bir arkadaş bulmayın.Ne var ne yok saydı resmen pislik!

"Geç tanıdığım, çabuk alıştığım, hep yanımda olmasını düşlediğim ve düşleyeceğim tek dostumsun!" -Liseli Hatun 

Bak şimdiii.Üsttekiyle bunun farkına bak.Severken öldürürüm ben bunu ya ayyyy! 

"-You are a very friendly person. You are pretty. You have a good taste  for boys ;) and by the photos you upload i think you are very creative person"   -Yabancılar Şubesi.

•  Ehe

"-Bu kıza koşulsuz şartsız güvenebilirsiniz.Sırrınız onda daima güvende. Ama intikamda Blair Waldorf denen cadıyı bile geçebilir dikkat edin ters köşe etmesin sizi" - Bayan Sofistike

Blair Waldorf mu?Uuu idolüüüm. 

" -Yüksek voltaj fazla yaklaşmayın yada  sinirliyken yanına uğramayın tabelası asılması gereken kişilik"-Clark Kent

Sinirliyken azıcık(!) zıvanadan çıkıyormuşum da.Ama kayıtlara geçmesine lüzum yok.

"-İlk tanıştığımız yıllarda kimyamız bir türlü uyuşmamıştı. Yaptığım her harekette bir bencillik izlenimi veriyor olmalıydım ki 'bencil ve egoist' sözcüklerini ağzından düşürmüyordun.  Aradan geçen zaman benide değiştirdi bencillikten eser yok şimdi.  Senin zıttına yaptığım her harekette yüzündeki o komik ifadeyle koluma yada sırtıma mutlaka imzanı bırakıyordun, gerçi hala devam ediyor ama... Ve bugün hayatın her temasını yazıya dökerek bizlere sunuyorsun. Aklına koyduğunu hayata geçirmeyi ısrarla isteyen ve başaran birisin. Bu blog bir başlangıç olsun bugün yeni yazını beklerken, yarın yeni kitabını bekleyelim..."  -Bay Radikal Karar.  

O izlerden hala yapabiliyorumm ve hala komik ifade suratımdaaaa.

"-Takıntılı,meraklı,hırslı,mükemmeli isteyen,sevecen,azıcık şımarık,biraz fazla dağınık" -Külkedisi

 Sende mi Brütüs?!

Kimse ama kimse konuşkandır sustuğu zamanlar çok nadirdir demedi ya ona şaştım ben. Ben böyle biriy-mişim öğrenmiş olduk :) 

Sevgiler. 

-B