Açtım Nil'den Depresyondayım'ı..Geçtim köşeme ,gömdüldüm minderlerimee..Aldım laptopu kucağıma yanımda bir dolu abur cuburla..Ki onlara annem ıvır zıvır der genelde.
Ohh miiiis
Depresyonda falan da değilim gerçi.Aldatılmadım da-olmayan herifle nasıl aldatılacaksam zaten? olur da aldatırsa ümüğünü sıkarım bu bir gerçek-
Neyse efeniiimmm.
Resmen kendimi eve hapsetmiş durumdayım.Odamdan çıkmak düşüncesini sadece tuvalete gitmek ve geri gelmek için kullandığımdan iyice muşmula suratlı evde kalmış karılara benzedim.Gerçi onlar bile dışarı çıkıp sosyalleşiyordur eminim.
Neden böyle olduğuma gelirsekk..Valla da bilmiyorum.
Ben ki sosyalliğin kitabını yazan insanım,susmak bilmeyen bir telefonum,mesaja boğulan sosyal ağ profillerim vardı zamanında. -1 hafta öncesine kadar-
Olum noldu lan size!
Ben de değil sorun tamamen sizde! Asılsız dedikodular mı yayıldı yoksa hakkımda? Ne dediler! Ne dedilerse yalan valla. Ben bu hallere düşecek kızmıydım yareppiii!
O film senin bu dizi benim içim dışım onlardaki aksiyonlar oldu. Ha bi de Eric'in adonis ve sixpacklerini görünce oluşan heyecan ve terlemeler..
Hayır yani evimizi uzaylı yaratıklar istila etse onlarla kanka olacak durumda hisediyorum kendimi. "ay bak gördünmü caroline sürtüğünün yaptığı şeyi adi kadınn piiiisss" diye saydırırken usturuplu şekilde,çekirdeğimi çitler onlara da ikram ederim filan.
Allahım nasıl böyle ezik bir insana dönüştüm ben?
Geçen gün arkadaşlar geldi "Hadi hazırlan seni almaya geldik,çıkıp dolaşalım biraz" diye...O an o umutsuz ev kızı halimden çıkmak öyle zor geldi ki anlatamam.
Hani bi an "prangalar vurun zincirleyin beni gitmiycemm bi yere anneeeeeeeee" diye çığırırken ki halim geldi gözümün önüne.Keşke dedim.
Baktım bunlar benden cevap beklemek yerine davet filan beklemeden girmişler "Hadi bekliyoruz" diye..
Bütün izlediğim korku ve aksiyon filmlerindeki cinayet,saldırı,komplo sahneleri falan geçmeye başladı gözümün önünden..
Düşlerimde saldırıyordum millete hunharca.
Böyle tekmeler atıyorum,kafalarını duvara sürtüp kıvılcım falan çıkarıyorum falan..
Allahım sen koru yarabbim! Valla hiç böyle şeyler düşünen biri değildim ben.
Ayaklarımı sürüye sürüye gittim hazırlandım.
Gezdik,yedik,içtik,dolaştık,sevgili muhabbetiydi ( aslında dedikodularını yaptık denebilir.yok bunu yapmış yok şunu söylemiş sevmiyor muymuş ilişkisi tad vermiyormuş artık...Kafa abi bu yaa! ) derken arkadaşıma 5 dakikada bir "Sıkıldım ben yaa ne zaman gideceğiz eve?" deyip durdum.
"Bak vallahi gidiyorum siz takılın bensiz" de cabası.
Demekki sadece 1 haftada eğlencenin kızı olan ben ev eşyası konumuna gelebiliyormuşuuum.
Allaaahım yarabbim valla kötülük yapmıycam bi daha söz veriyorum bak nolur sosyalliğimi geri ver bana!
Amin.
Amin deyin kafirler!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder